Vraag 1

Kwalitatief en betaalbaar niet-dringend patiëntenvervoer is een essentieel onderdeel om zorg voor iedereen toegankelijk te maken, zeker voor chronische patiënten die veelvuldig naar het ziekenhuis moeten en daarbij vaak een beroep doen op patiëntenvervoerders. Daarom is een maatschappelijke solidarisering nodig. Bij Belgambu pleiten we voor een maximale kostprijs van 2 euro per rit voor chronische zieken, wetende dat bijvoorbeeld een dialysepatiënt zo’n driehonderd ritten per jaar nodig heeft. Hoe ziet uw partij de rol van de overheid hierbij?

“Zorg moet betaalbaar zijn voor iedereen. En daar moet ook de Vlaamse overheid haar verantwoordelijkheid in nemen. Vandaag is er een onevenwicht tussen het opgelegde kwaliteitskader en de voorziene middelen, waardoor ritten voor de patiënten duurder worden. Het water staat de sector aan de lippen. De volgende Vlaamse regering moet samen met de sector en de zorgkassen tot een duurzame en betaalbare oplossing komen die niet-dringend liggend ziekenvervoer financieel toegankelijk houdt voor iedereen die het nodig heeft.”

Vraag 2

Ook bij de Dringende Geneeskundige Hulpverlening (DGH) is er nood aan een betere financiering. De indexering is onvoldoende doorgevoerd in het verleden en het speelveld tussen kleine en grote organisaties is ongelijk. Door één gemeenschappelijk budget te hanteren dat rekening houdt met alle maatschappelijke kosten van DGH kunnen we silo’s doorbreken. Over de grenzen van steden en gemeenten, provincies en op nationaal niveau. Hoe zit deze financiering in jullie programma verwerkt?

“Onder onze federale minister Frank Vandenbroucke is deze financiering verhoogd. In 2022 bedroeg dit 77 miljoen euro. Tegen 2025 zal deze stijgen tot 239 miljoen euro. Dat geeft de sector opnieuw meer financiële ademruimte. Verdere wijzigingen aan de erkennings- en organisatievoorwaarden zijn lopende en gebeuren in nauw overleg met de betrokken actoren in de nationale raad dringende geneeskundige hulpverlening, waarbij alle constructieve voorstellen welkom zijn.”

Vraag 3

Er is nood aan een wettelijk kader voor de eventhulpverlening. Nu worden de voorzieningen op events vrij arbitrair gekozen op basis van niet-bindende adviezen. In plaats van een overbodige kost voor de organisator moet eventhulpverlening terecht gezien worden als een essentieel onderdeel van een event, net zoals security. Enkel met een duidelijk legaal kader is de kwaliteit voor patiënten op elk event gegarandeerd. Hoe wil uw partij dit aanpakken?

“De veiligheid van personen moet op elk moment gegarandeerd worden, ook op events. Het lijkt ons dan ook logisch dat er een duidelijk kwaliteitskader komt en dat er voor dergelijke hulpverlening samengewerkt wordt met erkende organisaties. Het lijkt zinvol hierover overleg te starten tussen alle betrokken actoren om ofwel de huidige tools te versterken of tot een nieuw systeem te komen zodat kwalitatieve eventhulpverlening steeds verzekerd is.”

“Met pragmatische tussenstappen werken we toe naar een breder perspectief van kwalitatieve, betaalbare en bereikbare dringende hulpverlening.”

Frank Vandenbroucke

Vraag 4

Net zoals de coronacommissaris ten tijde van COVID-19 ziet Belgambu kansen voor een commissaris van patiëntenvervoer. Een blik van bovenaf kan een grote meerwaarde betekenen voor het complexe, versnipperde landschap van het patiëntenvervoer, dat onder diverse bevoegdheden valt. We dromen van een alomvattend plan voor patiëntenvervoer met synergiën tussen niet-dringend, dringend en 1733. Met een gemeenschappelijke dispatching en een nieuw zorgberoep van medische dispatcher als coördinator in de praktijk. Wat denkt uw partij hiervan?

“Wat vooral nodig is, is samenwerking tussen de verschillende overheden. Bij problemen rond dubbele bevoegdheid of een bevoegdheid die tussen twee stoelen valt, is de drang groot om er een derde stoel bij te zetten. Extra structuren alleen zijn echter geen garantie dat problemen opgelost raken. Wat echt nodig is, is een wil om tot akkoorden te komen en robuuste afspraken te maken voor de lange termijn over de bevoegdheden heen.”

Vraag 5

De overheid verhoogt de budgetten voor dienst 112 aanzienlijk. Wordt er ook een minimum aantal VTE’s vastgelegd voor het personeelsbestand of blijft DGH een plaats voor bijklussers en flexi-jobbers in de gezondheidszorg? Belgambu vindt dat er 11 VTE’s, minimaal 8 met het statuut personeelslid, nodig zijn voor een 112-permanentie. Hoe zie uw partij dit?

“De dienst 112 bekleedt een belangrijke functie binnen de sector en daarom zijn er deze legislatuur ook extra middelen voorzien om 1733 te versterken en over het hele land uit te rollen. Kwaliteit is daarbij van erg groot belang. En Vooruit is van mening dat er verder gegaan moet worden op de ingeslagen weg om de kwaliteit van dienstverlening zo hoog mogelijk te krijgen.”

Vraag 6

Samen willen we naar een efficiënter patiëntenvervoer. Zo denken we aan toegang tot professionele diesel voor de dienst 112 en voor niet-dringend patiëntenvervoer, of aan het gebruik van taxi- en busstroken voor niet-dringende ritten (vb. een dialysepatiënt in een taxi). Welke ingrepen zijn volgens uw partij nuttig om tot een (kosten)efficiëntere sector te komen?

“Er is nood aan een evaluatie van het hele landschap rond bijzonder vervoer, gaande van de Diensten Aangepast Vervoer tot het dringend patiëntenvervoer. In eerste instantie moet er op het niveau van de deelstaten een tandje bijgestoken worden om tot een meer logische verdeling van vervoersvragen te komen. Maar het is een ruimer debat rond hoe zorg doelmatig te organiseren en welke ingrepen waar kunnen gebeuren, wat o.a. verweven zit in uitbouw van de eerstelijnszones en de rol van de huisartsenwachtposten.”